Met vele twijfels startte Steven Kruijswijk (de nummer drie van) deze Ronde van Zwitserland en niet alleen vanwege de recente periode. De laatste keer dat hij op hoog niveau een kort klassement reed, dateert van de Ronde van Italië van vorig jaar. En tussen die twee teleurstellende Giro’s in, kreeg de rossige Brabander nog een keiharde tik te verwerken. Tijdens de Vuelta a España van 2016 hoopte Kruijswijk opnieuw mee te strijden met de besten, maar door een keiharde smakker in de vijfde etappe, brak hij zijn linker sleutelbeen. Lees ook op telesport.nl: - Kruijswijk op podium in Zwitserland - Kruijswijk: 'Derde plaats is een meevaller' ’Gelukkig’ zijn tegenslagen ’Stevie’ niet vreemd. In 2011 was de toenmalige renner van Rabobank op weg om een wereldtopper te worden. De zege in de koninginnenrit van de toenmalige Ronde van Zwitserland was daar het eerste serieuze teken van, maar toen sloeg het noodlot toe. Een vernauwing in zijn liesslagader wierp hem terug in zijn ontwikkeling. Twee jaar lang beet hij door de soms helse pijnen heen, koersend op halve kracht. "Wanneer je opeens een snellere verzuring in je been hebt dan je bent gewend, weet je niet wat er aan de hand is. ’Met rust en masseren gaat het wel weg’, denk je. Maar dan blijkt opeens dat je geopereerd moet worden en dat is een heel ander verhaal�, aldus Kruijswijk, die in het ergste geval zelfs zijn linkerbeen had kunnen verliezen als de operatie in oktober van 2013 was mislukt. Natuurlijk, elke wielrenner loopt tegen pech en blessures aan, maar de ene meer dan de ander. En Kruijswijk heeft door de jaren heen heel wat voor zijn kiezen gekregen, maar laat elke keer weer zien dat hij mentaal ijzersterk is. „Het is niet altijd gemakkelijk�, aldus de Brabander, die laat weten dat hij geen steun krijgt van een sportpsycholoog. "Daar heb ik geen behoefte aan. Binnen de ploeg staan er mensen dicht bij je. Met Merijn Zeeman heb ik het traject afgewerkt naar de Giro, met hem heb ik goede gesprekken gehad de laatste weken.� En natuurlijk werkt de steun van zijn gezin helend. Vriendin Sophie en zijn anderhalf jaar oude zoontje Perre hielpen hem tevens relativeren. "Thuis praat je er natuurlijk ook over wat er is gebeurd. Je probeert even je gedachtes van het wielrennen af te brengen, door gewoon met z’n drietjes wat leuks te doen.�

---