Het had wat voeten in de aarde, maar Tom Dumoulin hengelde in de Achterhoek zijn derde nationale tijdrittitel binnen. Rust bleek de sleutel tot succes. Zilveren medaillewinnaar Stef Clement had de net op tijd weer fitte Maastrichtenaar tot het uiterste gedreven. Wankelend stapte Dumoulin woensdagavond na de 50 glooiende kilometers tegen de klok van zijn fiets. ,,Dit was een aanslag op mijn gezondheid. Ik ben een beetje draaierig”, erkende hij ruiterlijk. Robert Gesink, die voor eigen publiek op 58 seconden als derde naar het podium mocht, zag het van een afstand aan. Gelukkig voor Dumoulin was hij in staat om diep te gaan, want daar zag het een week geleden niet naar uit. Het had eigenlijk maar Ă©Ă©n simpele reden. Kiezen voor zichzelf. Oftewel: afstappen in de Ronde van Zwitserland. ,,Anders had ik hier met lege handen gestaan”, stelde de derde Nederlandse winnaar van een grote ronde zonder twijfel vast. Gekkenhuis Na zijn sensationele zege in Giro d’Italia was de pijp volledig leeg bij Dumoulin. Het gekkenhuis dat hem na zijn triomf in de Giro wachtte, hield hem in een wurggreep. Als nieuwste lid van De Grote Drie, met Jan Janssen en Joop Zoetemelk, denderde de trein na drie loodzware weken onverminderd voort. Interviews, huldigingen, nooit was er een moment voor rust. Het brak hem lelijk op. ,,Zwitserland kwam echt te vroeg. Mentaal en fysiek had ik na de Giro nog geen tijd gehad om rust te pakken. Ik was slecht en werd met de dag slechter.” Mede dankzij de rust die hij in zijn nieuwe tuin vond, keerde de topvorm terug. ,,Dankzij het schitterende weer kon ik lekker op de loungebank liggen. Ik bleef wel trainen, maar kon nu ook afschakelen. Als ik in Zwitserland had doorgereden, had ik nu met lege handen gestaan.” ,,Om kampioen te worden, moest ik vandaag ook echt in topvorm zijn. Dat maakt het aan de ene kant mooi, want dan is de titel echt wat waard. Aan de andere kant had ik hem ook graag gewoon even opgehaald”

---