Het is inmiddels alweer dik drie jaar geleden dat hij een fatsoenlijke grote ronde reed. Toch overheerst bij Team Sunweb alle vertrouwen dat Wilco Kelderman in de komende Vuelta a España zijn eeuwige belofte gaat inlossen. Na de verbluffende Giro-zege van Tom Dumoulin, de grandioze Tour-successen van Warren Barguil en Michael Matthews is Kelderman nu dé kopman in de derde grote ronde van het jaar en moet hij zorgen voor een passend vervolg. Hij oogt relaxed. Zit niet gevangen in de stress van het moeten presteren en lijkt alle druk lijkt naast zich neer te leggen. Noem het een teken van volwassenheid. Met zijn 26 jaar is Kelderman nog altijd relatief jong, maar inmiddels kent hij het klappen van de zweep. Zelfs na een seizoen dat vooral in het teken staat van zijn linkerwijsvinger (gebroken in zowel Strade Bianche als de 9e rit van de Giro d’Italia) kan hij alleen maar een positieve balans van zijn eerste jaar in de Sunweb-formatie opmaken. „Het was nodig om een nieuwe start in mijn carrière te maken”, kijkt Kelderman terug op zijn overstap van Lotto-Jumbo naar zijn nieuwe werkgever. „Nieuwe mensen om me heen, een andere benadering van zaken, maar ook meer duidelijkheid in de organisatie. Je weet hier al maanden van tevoren wat je rol in bepaalde wedstrijden wordt en door wie je omringd gaat worden. Dat geeft rust. Ik had het nodig om weer eens vanaf nul te beginnen. Om goed te trainen en dan opnieuw te zien waar mijn mogelijkheden liggen. Hoewel ik weinig wedstrijden heb gereden, merk ik aan het niveau dat ik op trainingen haal dat ik al maandenlang heel constant presteer. Mijn basisniveau ligt heel hoog.” In de Giro d’Italia vloog hij aan de zijde van Dumoulin. Kelderman was zijn eerste luitenant, maar ook de reservekopman indien de Maastrichtenaar iets zou overkomen. Totdat hij in de negende rit tegen een motoragent knalde die half op de weg geparkeerd stond. „Het heeft me mentaal goed gedaan om in de luwte naast Tom het seizoen te starten. Ik zag van dichtbij hoe hij met het leiderschap omging. Zelf voelde ik me in topvorm. Ik zat heel diep in het dal nadat ik opnieuw met diezelfde gebroken vinger naar huis moest. Hoewel onze ploeg het fantastisch deed, kreeg ik het niet opgebracht om bepaalde Giro-ritten thuis te bekijken. Ja, de samenvattingen. Het was echter té moeilijk om over de teleurstelling heen te stappen dat ik met mijn superbenen van dat succes geen deel kon uitmaken.” Bijna tweeënhalve maand koerste Kelderman niet. Pas in de Ronde van Polen, eind juli, maakte hij zijn rentree. De vierde plaats in het eindklassement gaf hem de bevestiging dat zijn conditie opnieuw heel goed was. „Dat ik twee keer mijn vinger heb gebroken, kan nu een groot voordeel zijn”, zegt hij met een knipoog. „Ik heb slechts 33 wedstrijddagen in de benen en ben dus waarschijnlijk de meest frisse renner in dit Vuelta-peloton. Het is mooi dat ik in deze sterke ploeg het kopmanschap draag. Dat ik de enige ben die voor het klassement gaat, is bijzonder. Zelfs Warren Barguil, bergkoning in de Tour, rijdt in mijn dienst. Al zal hij op bepaalde dagen zeker voor het klassement mogen gaan.” Voor Kelderman wordt deze Vuelta een zoektocht naar zichzelf. „Zeker nadat het twee jaar op rij in de Tour mis is gegaan, moet ik mezelf weer enigszins terug vinden. Je mist dan de scherpte en de focus om elke dag te knokken. Daar kijk ik nu weer naar uit. Al denk ik niet dat je het rijden van een grote ronde kunt verleren. Ik ben heel benieuwd waar ik nu na drie weken sta. Ik wil er lekker weer invliegen en hoop dat ik boven mezelf kan uitstijgen. Ik reken op een toptien-klassering. En misschien weer een beetje meer.”

---