Ā  Af en toe moeten ze hem er op wijzen hoe jong hij eigenlijk nog is. Vorige week dinsdag vierde Sam Oomen zijn 22ste verjaardag. In het kampioenenbal van de Vuelta a EspaƱa is hij eigenlijk nog maar een belofte. Al zit talent niet gevangen in een jaartal. In de eerste bergrit naar Andorra bleek het jonkie van Team Sunweb al de beste Nederlandse klimmer te zijn. De schouderklopjes van zijn eigen kopman Wilco Kelderman Ć©n van de leider van Lotto-Jumbo Steven Kruijswijk waren welgemeend. Als Oomen niet zo op kop van hun groep had gesleurd, was hun achterstand zeker verder opgelopen dan 1ā€™14. Voorbij de finish was hij geen seconde met zijn eigen prestatie bezig, maar baalde hij vooral van het tijdverlies in Andorra van Kelderman, die gisteren ondanks een val in de vierde etappe gevrijwaard bleef van verdere numerieke schade. ā€˛Mijn doel in deze Vuelta is heel duidelijkā€¯, benadrukt Oomen. ā€˛Ik hoop dat het me in de lastige ritten lukt om Wilco zo lang mogelijk als laatste man te ondersteunen. Daar ligt mijn hoofdfocus. Voor mij is dat een ideale rol om ook iets wijzer over mezelf te worden. Het is immers mijn eerste grote ronde. Ik heb nog nooit een rittenkoers langer dan negen dagen gereden. Al geeft het wel houvast dat ik juist dit jaar in CaliforniĆ«, DauphinĆ© en Polen in de laatste dagen op mijn best was.ā€¯ā€‰ Voelt het als ā€™eindelijkā€™ dat je nu een grote ronde kan rijden? ā€˛Nee, zo zie ik het niet. Dit ligt nog altijd in het plan dat ik gepresenteerd kreeg toen ik van de beloften overstapte naar Team Sunweb. Ik kreeg eind 2015 al het programma aangereikt wat ze in de eerste twee jaar met mij van plan waren. Dat programma hebben we vrijwel helemaal nageleefd. Daarom voelt het nu niet als eindelijk. Ik denk dat dit het goede moment is. Dat ik er klaar voor ben.ā€¯ā€‰ Waar liggen je vraagtekens? ā€˛Ik kijk vooral uit naar die derde week. Ik ben heel benieuwd hoe ik een grote ronde verteer. Hoe fris ben ik dan nog? Tussen welke renners hoor ik dan thuis? Ik hoop de komende weken enigszins te ontdekken welke renner ik ben. Maak ik daadwerkelijk een kans om een grote ronderenner te worden of blijft het beperkt tot de kleinere rondes en zwaardere klimwedstrijden? Niet dat we uit deze Vuelta direct conclusies gaan trekken, maar je krijgt hier wel een indicatie.ā€¯ Je eindigt dit jaar als veertiende in Parijs-Nice en de DauphinĆ©, negende in CaliforniĆ« en zevende in de Ronde van Polen. Het rondewerk lijkt op je ranke lichaam geschreven te zijn. Het zijn prestaties, hoe jong je ook bent, die een bepaald verwachtingspatroon scheppen. ā€˛Ik kan daar wel mee omgaan. Met mijn prestaties heb ik het er immers ook naar gemaakt dat die verwachtingen er zijn. Toch blijf ik dicht bij mezelf. Ik ben me er van bewust dat ik niet bij de pakken moet neerzitten als het even niet loopt. Ik hoef me niet voor een ander te bewijzen, dat wil ik voor mezelf. Het is best wel dubbel. Enerzijds moet ik zo reĆ«el zijn dat ik eigenlijk een laatste jaar belofte ben. De realiteit is echter wel dat ik met de subtop/top van de wereld bergop mee rijdt.ā€¯ ā€‰Is het spannend zoā€™n eerste grote ronde? ā€˛Best wel. Die ontdekkingstocht vind ik heel mooi. Als ik het deelnemersveld zo inschat, moet ik er in de bergritten nog bij zijn wanneer er zoā€™n 20 Ć  30 renners overblijven. Dan kan ik me heel nuttig voor Wilco maken. Op weg naar Andorra had ik die meerwaarde al. Maar de vraag is of me dat straks ook lukt in de hele zware bergritten en ook in de loodzware slotweek?ā€¯

---