| DZI |
Sun, July 25th 2010 - 12:47 CET |
Can you meet me halfway?
Lance, wist jij eigenlijk, dat ik je helemaal niet mocht als persoon, tijdens je 7 Touroverwinningen? Je afgemeten manier van rijden, een robot was er niets bij. Elke seconde winst was er 1. Er zat geen romantiek in, geen vleugje spanning. De Tour was, de keren dat jij hem won, al beslist na de proloog.
Je was het haantje, de patron, niets gebeurde zonder dat jij was geraadpleegd. Mijn hemel, wat heb ik me zitten verbijten op de bank. Ik heb hard staan juichen voor Pantani, voor Ullrich, voor wie dan ook. Maar niet voor jou. Je was een hork, althans zo leek het. Wat velen niet weten, was dat je door het vuur ging voor je ploeggenoten. Maar kampioen word je niet door aardig te zijn.
De weinige keren, dat ik wel van je genoot, waren je gezichtsuitdrukking nadat je in een beklimming ten val was gekomen en de keer, dat je een voor mij totaal onbekende Italiaanse renner terughaalde uit de kopgroep. Eindelijk! Grinta! Maar voor de rest, was het dodelijk saai. Pas later ben ik gaan realiseren, wat jij allemaal hebt moeten doen voor die 7 overwinningen. Wijsheid komt met de jaren toch?
Ik heb je je hele carrière gevolgd. Toen jij wereldkampioen werd in Oslo, dacht ik; Dat gaat er eentje worden, die gaat er elke keer vol in. Geen klimmer, geen sprinter, gewoon een hele, hele goede renner. Dat je je moeder bedankte, na je WK-overwinning deed me veel, maar dat komt tevens door mijn opvoeding. Maar toen kreeg je kanker…….
Lance, wij hier in Nederland, wij kunnen dat niet. Iemand het respect geven wat hij of zij verdient. Inge de Bruijn, misschien wel de allerbeste zwemster ooit (ja, die zegt alleen maar toppiejoppie en is zo dom!) Anton Geesink, Olympisch goud, notabene in Japan, in het judo (dat is toch die seniele man, die alleen maar brieven schrijft?) Anky van Grunsven (die paardenbek, met haar idiote accent.) En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Het is in Nederland niet mogelijk om met je hoofd boven het maaiveld uit te steken, want ze staan hier in Medemblik, Druten, Heerlen, Enkhuizen en vooral Breda rijendik klaar om het er vanaf te maaien. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Behalve tijdens het WK-Voetbal. Dan lopen we met een bos wortelen op ons hoofd te hossen door de straten. Dan is het hier een feest joh, wist je dat? Ineens heeft iedereen verstand van voetbal, weten vrouwen wel wat buitenspel is en ligt het land plat als er door 11 in het oranje gehulde spelers tegen een balletje wordt aangetrapt.
Ik doe daar overigens ook gewoon aan mee hoor, maar verbaas me elke keer weer dat het alleen dan kan.
Want waar we nog meer heel goed in zijn, is mensen afschrijven. Daar zijn wij de allerbeste in. En vooral niemand respect geven voor geleverde prestaties. Vanachter een toetsenbord kritiek hebben op alles en iedereen. Want niets is goed in dit land. De treinen rijden nooit, we betalen teveel belasting (wat overigens klopt! ;-) ), het gras is altijd groener aan de overkant en Lance is maar een prutser. Maar dan kom ik in beeld! Ja, ik ben misschien wel meer Amerikaan dan Nederlander. De manier waarop sporters worden behandeld aan de overkant van de grote plas past meer in mijn straatje. En dat draag ik hier in dit koude kikkerlandje dan ook uit. Wie het dan ook maar wil horen. In de tram? Je kan hem krijgen! In de kroeg? Graag! En daarom neem ik het dus ook, te vuur en te zwaard, voor je op. Want respect, dat verdien zeker jij. Helemaal na wat je dit jaar hebt laten zien.
Wat ben jij veranderd, man! Er staat ineens een aardige Armstrong. Ik wist wel dat je het was. Heb vele interviews, die je gaf, gezien. En toen zag ik al, dat je gewoon een prima kerel bent. Alleen het kwam er nooit zo uit. Het deed pijn zeker? Je ontslag bij Cofidis, het constante gezeur over doping, de kritiek dat je niets anders won dan de Tour? 7 Jaar lang werd er op je gejaagd, 7 jaar lang was je de gebeten hond. Maar nu lijkt alles anders, ik zie je lachen. Ik zie je genieten. Eindelijk! Je hebt zowaar last van humor af en toe. Zometeen schieten ze je weg in je laatste tijdrit op Europese bodem en ik zit klaar. Mijn steun heb je, maar vooral mijn respect.
Want, Lance, weet je. Meer nog dan je 7 Touroverwinningen, je WK-titel en je ritzeges her en der, respecteer ik je volledige toewijding aan je stichting. En niet, dat je zoveel geld ophaalt en met presidenten en filmsterren praat. Dat is heel leuk en mooi meegenomen, maar dat is voor mij minder belangrijk. Wat voor mij telt, zijn die miljoenen mensen op aarde, die jij hoop geeft. Die jij hebt laten zien, dat het wél kan. Niet je hoofd en schouders laten hangen. Kop omhoog en gaan! Is het teveel uitgemolken inmiddels? Misschien. Had je niet beter op de Maarten van der Weijde-toer kunnen gaan? Ach, dat is achteraf praten. Juist, doordat het gegaan is, zoals het gegaan is, sta je waar je staat. Ieder mens kiest een pad. En waar velen vaak achterom kijken of twijfelen of ze wel de juiste keuze hebben genomen, doe jij dat niet.
En dat vind ik een voorbeeld voor de hele wereld. Geen mens ter wereld heeft iets aan zinnen als “ja, maar stel dat” of “als ik toen een andere keuze had gemaakt, dan.” Niet omkijken, doorgaan. En dat bewonder ik in je. Net zoals ik het prachtig vind, dat je een dag voor de start van deze Ronde van Frankrijk, een bezoekje brengt aan het Erasmus Medisch Centrum. Dat zal vaker gebeuren, dat beroemde mensen dat doen. Maar jij meent het, jij helpt ze echt en jij stimuleert ze. Jij hebt het natuurlijk ook zelf meegemaakt, dat helpt. Al die mensen, die rond jullie ploegbus rondzwerven, al die mensen die je mailen of op een andere manier contact met je zoeken, omdat ze ook die vreselijke ziekte hebben of hebben gehad. Je maakt er altijd tijd voor. Dat zouden mensen moeten onthouden en niet de slechte dingen. Alsof de rest van de mensheid geen fouten maakt, of nooit onaardig is.
Morgen ben je er vanaf, althans van de Tour. Er wacht je nog heel wat als je teruggaat naar Austin, naar ik verneem. Floyd Landis en zijn advocaten zijn er klaar voor. Ze hebben blijkbaar ook Hamilton opgetrommeld. Dat die nog tijd had, tussen het knuffelen van zijn hond door, is mij een raadsel maar goed. Maar ook al is het waar, ook al heb je gebruikt, dan nog was je de beste. Mijn oud-fitnesstrainer (niet zo hard lachen, daar achterin!) zei het altijd. Als iedereen gebruikt, wint nog steeds de beste en meest getalenteerde. Geef mij elke dag epo en ik win de Tour welgeteld nooit. Het gaat namelijk om talent, zo legde hij uit. En zo is het ook.
Lance, het ga je goed. Ga door met je stichting, blijf je hoofd omhoog houden en geniet van je gezin. Vanaf een bank zeg ik: Chapeau man, ik neem mijn hoed diep voor je af! Op een groots sportman en een groots mens.
Was getekend,
Sander
Mooi stukkie Sander !! Het mooiste vind ik nog dat wanneer je het leest, je merkt dat je het ook echt meent. En ik ben je nu wrs een fles rosé verschuldigd, want ik moet toegeven dat ik het helemaal met je eens bent. Maar dat wist je al. Kan me ook gewoon echt niet voorstellen dat er wielerliefhebbers zijn die geen respect hebben voor Armstrong. Ik ben ook altijd vrij kritisch en werd niet bepaald enthousiast van zn come-back (ook idd vanwege de stempel die hij altijd op de Tour drukte), maar over zn prestaties valt verder niet te discussiëren.
Heb een paar jaar terug zn boek gelezen en heb sindsdien al veel respect voor hem. Denk echt dat hij een voorbeeld is voor veel mensen. Ergens is t jammer dat hij weer terug gekeerd is en nu met een vrij roemloze tour weer afscheid neemt. Zn record van 7 tours zal niet zo snel meer verbroken worden, ook niet door Alberto.
Profiel
Kalender
Teams
Palmares
Carriere
Ritperformance
Interviews
Video´s
Bezoek de website
Twitter
Facebook
Wikipedia
